W przypadku budowy domu musimy podjąć dwie decyzje związane z tynkowaniem. W pierwszej kolejności wybieramy zazwyczaj tynki zewnętrzne, a następnie wewnętrzne. Czym się kierować, by nie żałować podjętej decyzji?
Rodzaje tynków zewnętrznych
Przy ich wyborze warto uwzględnić przede wszystkim lokalizację domu. Jeżeli mieszkamy niedaleko ruchliwej ulicy, na której często tworzą się korki lub sąsiadujemy z przedsiębiorstwem emitującym zanieczyszczenia powietrza, dobrym rozwiązaniem będzie nałożenie na elewację tynku mineralnego pokrytego farbą silikonową. To stosunkowo niedrogie rozwiązanie pozwoli nam uniknąć szybkiego zabrudzenia ścian, a zarazem zapewni ochronę przed wodą i dobrą przepuszczalność pary wodnej. Ze względu na swoje właściwości tynki mineralne sprawdzą się także w przypadku domów i parkanów usytuowanych nieopodal jezior, ponieważ uchronią elewację przed rozwojem grzybów oraz pleśni. Jeszcze bardziej skuteczne pod tym względem są jednak tynki silikonowe oraz silikatowe, które choć droższe, zapewniają najlepszą ochronę przed rozwojem mikroorganizmów. Z kolei zaletą tynków akrylowych jest głównie tworzenie powłoki skutecznie zabezpieczającej przed uszkodzeniami mechanicznymi. Niestety, nie chronią one jednak elewacji przed namnażaniem pleśni, dlatego do wersji podstawowej akryli producenci często dodają substancje biobójcze. Oprócz podstawowych wariantów wyróżniamy też tynki silikatowo-silikonowe oraz polimerowo-krzemianowe.
Rodzaje tynków wewnętrznych
Właściciele domów i mieszkań często stosują w swoich wnętrzach tynki cementowo-wapienne, które są stosunkowo tanie, a przy tym mają krótki czas wiązania. Miejsce, w którym zostaną nałożone jest dowolne – może to być zarówno salon, jak i łazienka oraz suszarnia, a więc pomieszczenia o podwyższonej wilgotności powietrza. Na rynku dostępne są też tynki wapienne, które mają jednak nieco mniejszą wytrzymałość, więc warto nanieść na ścianę grubszą warstwę masy niż w przypadku tynków cementowo-wapiennych. Ich utwardzanie trwa długo – niekiedy nawet kilkadziesiąt miesięcy, lecz dzięki temu zminimalizowane zostaje ryzyko powstania spękań. W suchych pomieszczeniach możemy zastosować tynki gipsowe, które – w przeciwieństwie do wapiennych, należy nakładać szybko, ponieważ w razie jakichkolwiek opóźnień czekać nas będą żmudne poprawki. Do ich naniesienia na ściany stosuje się zwykle agregat, lecz do mniejszych powierzchni można też wybrać specjalne tynki ręczne z dodatkami spowalniającymi wiązanie. Alternatywą dla tradycyjnych mas tynkowych może być glina, która obecnie jest stosowana głównie przez miłośników rzemieślnictwa i ekologicznego trybu życia.
Wybór tynków jest szeroki, więc jeszcze przed wyjściem do sklepu zastanówmy się, które parametry będą dla nas kluczowe i jaki budżet zamierzamy przeznaczyć na wygładzenie ścian. To znacząco ułatwi i przyspieszy podejmowanie decyzji zakupowych.
